Dit jaar heb ik voor het eerst besloten om deel te nemen aan EdgeZero, een soort schrijfwedstrijd van schrijfwedstrijden en gepubliceerde korte verhalen. Wanneer een verhaal deelgenomen heeft aan een wedstrijd of gepubliceerd is in een bundel (van drie auteurs of meer) het voorgaande jaar, dan mag het dit jaar meedoen aan EdgeZero. Of zoiets. 😉 Verder zijn er nog wat aanvullende regels. Zo mag het verhaal maximaal 10% verschillen met het ingezonden origineel. Heel fijn, want dat ene spelfoutje of die missende komma kunnen nog aangepast worden.

Voor zo lang als ik EdgeZero in de gaten houd (toegegeven, dat is nog niet zo lang) zag ik het aantal inzendingen omhoog gaan. Had deelnemen wel zin? Ja, zeiden de meer doorgewinterde auteurs in mijn omgeving. Ietwat schoorvoetend ook mijn duit in het wedstrijd zakje gedaan en na de sluiting van de inzendingen werd bekend gemaakt dat er maar liefst 339 verhalen ingezonden waren.

Zinloos. Hopeloos, maar dat wist ik van te voren. Al is er ook dat kleine sprankje hoop dat mijn verhaal misschien toch goed genoeg opvalt… En ja. Mijn verhaal is zowaar door naar de tweede ronde! Mijn ietwat pessimistische brein is er van overtuigd dat het in de derde ronde zal sneuvelen, maar dit nemen ze mij mooi niet meer af!